Imágenes de páginas
PDF
EPUB

λαμένου και παρέξοντα παντως κυριον ἡμων και θεον. (Oe cumenius vol. i. p. 261.)

But, of the form του θεου και κυριου, in Theophylact I find no second example; except that such was the reading of his manuscript (if we may trust the printed edition, and a copy of Theophylact, collated by Matthei) in 2 Tim. iv. 1. The Commentary certainly might suit well enough with one person. Thus,

Διαμαρτυρομαι ουν ενωπιον του θεου και κυριου Ιησου Χριστου, του μελλοντος κριναι ζωντας και νεκρους.) Εφοβησε μεν τον Τιμοθεον και άλλοτε ειπων, Παραγγέλλω σαι ενωπιον του θεου του ζωοποιοῦντος τα παντα· νυνι δε φο βερώτερον ποιει τον λόγον, της κρίσεως εκείνης αναμνήσας. Εκεινον γαρ, φησι, τον μέλλοντα ευθύνας απαιτείν, μας τυρα ποιούμαι ότι ουδε τουτο απέκρυψα απο σου. Ζωντας δε, και νεκρούς, η ἁμαρτωλούς λέγε, &c. (p. 826.)

Oecumenius, as I have already intimated, does not furnish us even with so small a matter as this.

In the single passage which I have discovered in Chrysostom, the words are evidently used of one person.

Και τι λεγω τον προφήτην ; αυτον αγω σοι τον του προ φητου δεσπότην, τον κοινον ήμων θεον και κυριον, τον Χριστ τον. (In Heliam et Viduam, vol. iii. p. 336.)

Indeed, there is another place, where xugiou has eviκυριου dently crept in, either by the fault of the transcriber, or

the

the printer; but probably of the former*. The thirteenth verse of the sixth chapter of this same Epistle to Timothy, is printed at the head of the homily, in the editions of Sir H. Savile, Fronto Ducæus, and Montfaucon, in the following form. Παραγγελλω σοι ενώπιον του Θεού του ζωοποιοῦντος τα παντα, και ΚΥΡΙΟΥ Ιησου Χριστού, του pagtugnoαvtos, &c. and yet, in the context, we find in every one of them the true reading, και Χριστού Ιησού. This example will help us to conceive more easily how a similar interpolation may have taken place in those other instances. Besides, in consequence of the resemblance among one another of these two verses, and 2 Tim. iv. 1. an unsteadiness and confusion in the readings has taken place in all of them.

But, in the scarcity of all the abovementioned evidence, our last recourse must be to other writers: not for examples where they may have quoted this text, and given us the same reading, for we have already observ-: ed, that no such places are to be found; but for general instances of the form ὁ θεος και κύριος. Ο κύριος και θεος occurs perpetually; but the number which I have found of the other form is not great. It is something, however, to see that the phrase is always used of one person.

1. Και τους πόδας ενίπτεν αυτών σαβανῳ περιζωσαμενος 8 δ άτυφος Θεος και κύριος των όλων· ουκ αργυρον δε, &c. Clemens Alexandrin. Pædagog. 1. ii. c. 3.

* For the two MSS. of Chrysostom, collated by Professor Matthæi, contain exactly the same error, and the same detection of it.

[blocks in formation]

2. Είτα πρωί αυτόν δη τουτον τον επιφανέντα αυτῷ Θεού και Κύριον, Αγγελον ονομάζει Κύριου. Eusebii Demonstratio Evangelica, lib. i. c. 5. p. 11.

3. Φησας αποστελείν τον των όλων θεόν και κύριον Αιγυπή τοις ανθρωπον, ὃς σώσει αυτους. (of the Father. 1. i. c. 6. p. 20.

Ibidem

4. Εν γαρ τη αυτου γραφή του χρηματίζοντα αυτῷ Θεον και κυριον διαρρήδην παρακελευσασθαι αὐτῷ διδάσκει. Ibid. 1. iv. c. 15. p. 178.

5. Και νυν τον δεύτερον μετά τον των όλων θεον και κυ ριον, αυτον δη του Θεου Λογον ήξειν εις Αίγυπτον ἡ παρουσα προφητεία σημαινει. Of the Father. Ibid. 1. vi. c. 20. p. 296.

- 6. Τας τε γλωσσας άπαντων των εθνών εν παντοίαις δια λεκτοις ανθρωπων τον ένα Θεον και κυριον επικαλουμένας. Ibid. 1. vi. c. 25. p. 306.

7. Επι σε πεποιθα τον έμαυτου θεον και κυριον και πα τερα, και πεποιθα ου νυν πρωτον αρξαμενος, &c. Ibid. I. x. a Psalmo 21, p. 500.

8. Επι πασι τούτοις πρὸς τὸν ἑαυτου θεον καὶ κυριον και πατέρα την ευχήν αποτείνας, &c. Ibid. Ρ. 506.

9. Διδασκοντος του λογου ὅτι ὁ των όλων θεός και κυριος, ὁ κατα των Ασσυρίων απείλησας τα λεγόμενα, &c. Ejus dem in Hesaiæ, c. 31. vol ii. p. 480.

10. Ο γαρ ευσπλαγχνος θεος και κυριος ήμων Ιησους Χριστος ουκ εβουλετο, &c. Εjusd. Histor. Ecclesiast.

1. v. c. 28.

11. Παρακρουσθεις ὑπ' αυτου ΚΑΙ τον θεον τον ἑαυτου και κυριου αρνούμενου, ΚΑΙ την πιστιν ήν και αυτος προτερον είχε μη φυλάξαντος. Ibid. 1. vii. c. 30. ex Epistola Sy nodi contra Paulum Samosatens,

12. Η επι τοις κατοιχομενοις λυπη χωραν ουχ έξει. ὁ δε θεος ήμων και κυριος Ιησούς Χριστός ὁ παρακαλων τους τα 8 πείνους παρακελῇ ὑμων τας καρδιας. Greg. Nyss. vol. ii. p. 1076. De Mortuis Orat.

13. Και επι τον νεον Αδαμ ελθειν, τον θεον μου και κυ ριον Ιησούν Χριστον, από του παλαιον, &c, Greg. Nazianz. vol. i. p. 707. Orat. 44.

14. Κηρυτίουσι γαρ ουχ ἑαυτους, αλλά τον των όλων θε ον και κυριον, τουτ' εστι Χριστον, Cyril. Alexand. vol. iv. p. 907,

15. Ο μονογενης του Θεου υίος Ιησους Χριστος ὁ Θεος και κύριος επηγγείλατο αποστείλαι τῷ γένει των ανθρώπων, τον παράκλητον. Theodoreti Hist. Eccles. 1. ii. c. 21. Fides Arianorum apud Nicen, Thrac,

16. Ιησους δε ὁ Θεος και κύριος των όλων ταις πολεσι, &c, Nilus Monachus, vol. i. p. 20,

[blocks in formation]

17. Τοις ηγαπηκόσι την επιφανειαν αυτου, Ιησους ὁ των όλων Θεός τε και κύριος στεφανον δικαιοσυνης επηγγελται, Idem, vol. i. p. 250.

18. Δεσποτη ευσεβέστατῳ και γαληνότατῳ, νικητή, προ παιουχῳ, υἱῳ αγαπωντι τον Θεον και κύριον ἡμων Ιησουν Χριστον, Κωνσταντινῳ Αυγούστῳ, &c. Martini Papa Epist. ad Constantin. Imperat. Concil. Collectio, vol. iii, p. 625.

19. Εν ονόματι του Θεου και κυριου και σωτηρος ἡμων • Ιησου Χριστού, βασιλεύοντος του δεσποτου, &c. Concil, Lateranens in Concilior. Collect. vol. iii. p. 688. Anng Christi 649.

20. Ταυτα μεν ουν αυτος ὁ των ἁγιων Θεος και κυριος ήμων Ιησους Χριστος πολυμερώς τε και πολυτρόπως δια των ἁγιων αυτου λάλησας πατρων περὶ ἑαυτου, &c. Concil, Lateran. vol. iii. p. 889. Anno Christi 649.

21. Της αναστασεως Χριστού του αληθινού Θεού και κυ ριου ήμων Ιησου, του υίου του Θεου και αρχηγού των μαρ τύρων. Andr. Cretens, p. 176.

22. Και ευθέως αυτή Βερνική, ή πρωην αἱμορροούσα, εν με σω της ίδιας αυτης πολεως Παρνεάδος ανέστησε τῷ Θεῷ και κυρίῳ στηλην χαλκήν εκ χαλκου θερμηλάτου. Joan. Damascen. vol. i. p. 369.

23. Δέσποταις ευσεβέστατοις και γαληνοτάτοις, νικηταίς, προπαιούχοις, τέκνοις ηγαπημένοις τῷ Θεῷ και κύριῳ ἡμων

Ιησού

« AnteriorContinuar »