Imágenes de páginas
PDF
EPUB

script of the text, without any further comment, I shall spare myself the trouble of an extract. (See vol. v. part i. p. 381.)

19. The other is as follows: Καταθλήσωμεν της σαρκος καθαρίσωμεν ἑαυτους από παντός μολυσμού μνημονεύσωμεν της θείας λεγούσης γραφής, πορνεια δε και ακαθαρσια πασα και πλεονεξία μηδ' ονομαζέσθω εν ύμιν καθως πρεπει ἅγιοις και αισχρότης, και μωρολογία, η ευτραπελία ά ουκ ανήκοντα αλλα μαλλον ευχαριστία τούτο γαρ ιατε γινώσκοντες ότι πας πορνος, η ακαθαρτος, η πλεονεκτης, ός εστιν ειδω λολάτρης, ουκ εχει κληρονομίαν εν τη βασίλεια του Χριστ του και Θεου. Και παλιν-He then quotes Rom. viii. v. 12, 13, 14. and proceeds-γραφομεθα γαρ εν τεκνοις Θεού, της εν Χριστῳ πολιτείας το κάλλος ταις ἑαυτων διανοιαις εισοικισαμένοι, και δια των εις ευσέβειαν σπουδασμα των προς αυτόν εν μαλα διαμορφούμενοι. Οτε τοίνυν ἡμῖν οἱ της ακεραίου φύσεως χαρακτηρες ελλαμπουσι, γεγραμμεθα δε και εν τέκνοις Θεού, και αδελφότητα πεπλου τηκαμεν, την προς γε φημι τον των όλων παμβασιλεία Χριστον. (De Fest. Paschal. Homil. 26. vol. v. part.ii. p. 304.)

: 20. Theodoret's testimony to your interpretation is no less explicit than that of Cyril.

Και μεντοι τῷ μέσῳ της επιστολης Ιουδαίων μνημονευ σας, επηγαγεν, ὧν οἱ πατέρες, εξ ὧν ὁ Χρίστος το κατα σαρκαι ὁ ων επι πάντων Θεος ευλογητος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (Rom. ix. 5.) Και τον αυτόν κατά σάρκα

μεν

1

μεν εξ Ιουδαίων εφη κατάγειν το γενος, αιώνιον δε είναι θεον, και παντων όμου των γεννητων δεσπότην, παρά των ευγνωμόνων, ὑμνούμενον. Την αυτην δε ήμιν διδασκαλιας προσηνεγκεν και δι' ὧν τῳ θαυμασίῳ γεγραφε Τιτῳ. Προστ δεχομενοι γαρ, φησι, (Tit. ii. 13.) την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεου και σωτηρος ήμων Ιησου Χριστου και τον αυτόν και σωτήρα, και μέγαν Θεον, και Ιησούν Χριστον προσηγόρευσε. Και αλλαχου εν τη βασιλεια του Χριστου και Θεου. Και μεντοι και τοις ποιμέσιν ὁ των αγγελων εφη χορος (Luke ii. 11.) ιδου τικτεται ὑμῖν σήμερον, &c. Epist. 146. vol. iii. p. 1034.)

21. Again, to the same meaning, but with a slight variation in the reading; which, however, one may af firm, did not originate in any such cause as that of a purpose of accommodating the passage to his service : Οτι γαρ πολλαχου Θεον τον υἱον ονομαζει, (he is speaking of St. Paul) ραδιον εκ των αυτου γραμματων καταμαθείν τον βουλομενον. Προσδεχομένοι γαρ φησι, την επιφανειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτηρος ήμων Ιησου Χριστ του· καί, ἐξ ὧν ὁ Χριστος, το κατα σαρκα, ὁ ων επι παν των Θεός και, εν τη βασιλεια Χριστου του Θεού και μύρια τοιαυτα ἑτερα. (vol. iii. p. 158. Comment. in Epist. 1 ad Cor. c. viii. v. 6.) Here Χριστου του Θεού is carelessly and unsuspectingly put down as the equivalent expression to του Χρίστου και Θεου.

22. The following is what Theodoret writes on this verse, in his Commentary on St. Paul's Epistles.

It

It determines not any thing.

Τούτο γαρ εστε γινώσκοντες ότι πας πορνος, η ακαθαρτος, η πλεονεκίης, ός εστιν ειδωλολατρης ουκ έχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασίλεια του Χριστού και Θεου. Τούτο και εν τη προς Κορινθίους επιστολή. (1 Cor. vi. 9 and 10.) Ειδωλολα τρειαν δε την πλεονεξίαν εκάλεσε, κατα την του Κυρίου φωνην ουδείς γαρ, έφη, δύναται δυσι κυρίοις δουλευειν και, ου δύνασθε Θεῳ δουλεύειν και Μαμμώνα. Μηδεις ύμας εξαπατάτω, &c. (vol. iii. p. 312.)

23. Neither is my fourth and last reference to Theodoret more determinate.

After quoting Ephes. iv. 17-22, he proceeds, Kat Και μετ' ολίγα τουτο γαρ εστε γινωσκονίες ότι πας πορνος, η ακαθαρτος, η πλεονεκτης ἧς εστιν ειδωλολάτρης ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασίλεια του Χριστού και Θεου. Ταυτά και Φιλιππησίοις επέστειλε. Το λοιπον (c. iv. 8.) αδελφοι, όσα εστιν αληθη, όσα σεμνα, &c. (Vol. iv. p. 312, De Fornicatione.)

24. In the Questiones of Anastasius, under the title, Του αγίου Βασιλείου εκ των ασκητικών, we have the following passage: Aκούσωμεν δε του αποστόλου λεγοντος Μη πλανάσθε, ούτε πορνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοι, ούτε μαλακοι, ούτε αρσενοκοίται, ου μεθυσοι, ουχ άρπαγες βασιλειαν Θεου κληρονομησουσι. (1 Cor. vi. 9.) Και παλιν· Πας πορνός, η πλεονεκτης, ὃς εστιν ειδωλολάτρης, η ακαθαρτος, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασίλεια του Χριστου του Θεού

[merged small][ocr errors]

ἡμων. Μηδεις ύμας απατατα κενοις λόγοις, &c. From whatever author the above may be taken (for I have already mentioned, that if this part of the section be in Basil, it has eluded my search) I think there can be no doubt of his being a consistent evidence for your interprétation; and that we have only to regret the carelessness and want of exactness so frequent in quotations, and which, in the present instance, is not confined merely to the words about which we are chiefly interested. ·

25. Our verse is again cited in the 146th page of the same work, under the 12th question, the title of which is, Τι εστιν ὁ Μαμώνας της αδικίας. The passage is as follows: Και, τουτο γαρ εστε γινωσκοντες ότι πας πορνος η ακάθαρτος η πλεονεκίης, ός εστιν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασίλεια του Χριστού και Θεού. The context, as well as the title of the question, sufficiently teaches us not to look in this place for any thing of doctrinal interpretation.

*

26. In the short Comment or Scholia of Jo. Damascenus on St. Paul, he writes thus upon the 5th and 6th verses. Μη νομιζητε, φησιν, από του βίου τη πίστει μη συμπαρόντος, την πίστιν ύμας μετόχους αποφαίνειν της Χριστου βασίλειας, ήτις εστι του Θεου βασιλεια· μήδε τις απατάτω κενῳ λόγῳ, ὡς πίστεως αληθους ούσης εν τοις παι

*This Commentary is published for the first time, in the last edition of the works of Damascenus, and from a single manuscript. See the Admonitio prefixed. Of this manuscript the Editor says "Hoc solum monebo...... quin et codicem multis passim mendis scaţere mutilumque esse, ut sensus sæpe impervius sit et obscurus."

ρανόμως

ρανόμως βιουτι, και σώζειν αυτους δυναμένης, εφ' οἷς οργι ζεται κατά του κόσμου Θεος. (Vol. ii. p. 183.) This pas sage is obscure from its extreme brevity. It might almost seem, that the interpretation was meant to be contradi, tory of your's. I fancy, however, that no more is intended, than what may correspond with the words of St. Cyril given above (No. 16). Τι δε δη μαθών Θεού βασιλείαν ωνόμαζε την Χριστου,

27. The remarks on this passage, in the Commentaries which go under the names of Oecumenius and Theophylact, being derived almost entirely from what I have transcribed above out of Chrysostom, are as silent as he is upon the meaning of the words in question. (Oecumenius p. 46. vol. ii. Τούτο γαρ ισλέ) Ήταν ίσως τινες παρ' αυτοις οἱ λέγονίες ότι φοβήσαι θέλων ὁ Θεὸς ταυτα απηγόρευσε τα εκτελη η και εξεφαυλίζον τα τοιαύτα, ουχ Έκανα οντα εις γε ενναν εμβαλειν, οἷα και νυν εγινεται. Τι γαρ, φασι, το ατοπον, ει ειπων, Μωρέ, ενοχος γενήσεται γεέννης, και πως ή πλεονεξία, ειδωλολατρεία; Τούτους ουν αινιτίείαι ὁ Αποστολος, δηλοι γαρ ή επαγωγή μηδεις ύμας εξαπατατώ, φησι, κενοις λόγοις, κένοις δε τοις μη έχουσι,

&c.

ως

28. Theophylact, p. 550. Ήσαν τινες ὡς ἔοικεν, οἱ λεπ γοντες παρ' Εφεσίοις, ότι φοβήσαι θελων ὁ Θεὸς ταῦτα απη γόρευσε τα ευτελή. Τι γαρ άτοπον το ειπειν, Μωρε, ἵνα ενοχος γενηται γέεννα είπων, πως δε ὁ πλεονεκτης ειδι λολάτρης; Τούτους ουν αινιτίεται ὁ Αποστολος" δηλοι δε και ή επαγωγή Μηδεις ύμας εξαπατάτω μένοις, &c.

[ocr errors]
[blocks in formation]
« AnteriorContinuar »