I have now, Sir, laid before you my whole stock of the quotations by the Fathers of those verses in the New Testament which have been the subject of your remarks. Here therefore I might stop.--But there is a body of evidence still behind of so much importance, that it would be highly culpable were I entirely to omit it; and so intimately connected with the line of argument which we have taken, that the bringing of it forward cannot be regarded as a departing from the unity of our design. What I mean is of this kind. Supposing that a person is not satisfied with what we have been able to gather, from the works which time has spared, on any, or all of the above verses, we might take up the different Greek writers, even from the most modern days of that language (suppose we say the æra of Erasmus's Paraphrase of the New Testament) and should find them using the various forms of expression contained in those passages of Scripture, and others closely resembling them, invariably in the sense which you are claiming; and thus we might trace our steps upwards in a regular order, even till we should touch the Apostles. To make a complete transcript of such passages from all the writers where they might be met with, would be a work of more labour and shew, than use. Indeed the specimens which I mean to give, will probably seem too many. But the number of them is calculated upon the opinion, that the impression of a long established interpretation can only be effaced by successive contrary impulses. They will suffice, I hope, to shew, how a more complete enumeration would supply all our deficiencies,

connect the fragments and distant portions, and acting as a sort of cement, bind our materials together, and build them up into one uniform solid edifice.

1. Clemens Romanus.

Ταυτα παντα ὁ μέγας δημιουργος και δεσποτης των ἅπαντων εν ειρήνη καὶ ὁμονοια προσέταξεν ειναι. Epist. i. c. 20.

Ο παντεπόπτης θεος (και) δεσπότης των πνευματων και κύριος (πα)της σαρκος, ὁ εκλεξάμενος (τον) κυριον Ιησούν Χριστον, &c. Epist. i. c. 58.

2. Polycarp.

Ει ουν δεόμεθα του Κύριου ἵνα ἡμῖν αφή, οφειλομέν και ήμεις αφιέναι.. Απέναντι γαρ του Κυρίου και Θεου εσμεν οφθαλμών, και παντας δει παραστήναι τῳ βηματί του Χριστου, και έκαστον ὑπερ ἑαυτου λογον δουναι. Ad Philip. c. vi.

3. Justin Martyr.

Επ' ονόματος του Πατρός των όλων και δεσποτου Θεον, και του σωτηρος ήμων Ιησου Χριστού, και Πνεύματος άγι ov. Apolog. i. p. 131. §. 79. Ashton's Edition.

Γενήσεσθαι ταυτα παντα προειπε, φημι, ὁ ἡμέτερος διο δασκαλος και του Πατρος παντων και δέσποτου Θεου υἱος και αποστολος ων, Ιησούς Χριστός. Ibid. §. 14. p. 22.

-Αγγελου

-Αγγελον εκείνον αν τιμήσειε, θεου βουλομένου, τον αγαπωμενον ὑπ' αυτού του Κύριου και Θεου. (Of the Father.) Dialog. cum Tryphone, p. 282. Ed. Jebb.

Η γαρ φυτευθείσα ύπο του θεού αμπελος και σωτηρος Χριστου, ὁ λαος αυτού εστι. p. 322. ŏ

Ερχομαι νυν αποδείξαι αποκηρυξιν είναι των ύπο του ἡμετερου ἱερέως και θεου και Χριστου, υἱου του Πατρος των όλων, &c. p. 336.

Δι' ὧν αποδεδεικται ὑπο τῷ Πατρι και κυριῳ τεταγμε νος, και ὑπηρετών τη βουλή αυτού, οὗτος ὁς ώφθη τῷ τε Αβρααμ &c. p. 368.

4. Irenæus.

Ινα Χριστῳ Ιησου τῷ κυρίῳ ἡμων και θεῳ και σωτηρι και βασιλει κατα την ευδοκίαν του Πατρός του κυρατου, παν γονν καμψη. L. i. c. x. p. 48.

5. Clemens Alexandrinus.

Και τους πόδας ενιπτεν αυτών σαβανω περίζωσαμενος ὁ άτυφος θεος και κυριος * των όλων· ουκ αργυρού δη &c. Pædagog. 1. ii.c. iii. p. 161.

Ως δυνάμει μεν ὁ κύριος και θεος παντων αν είη και τῷ οντι παντοκρατωρ. Stromat. l. vi. p. 612.

* To avoid a repetition of other instances of the form ὁ θεος και κυριος, Ι beg leave to refer the reader to Letter IV. p. 57, &c.

Ὁ της πίστεως ήμων και αγάπης θεος και φρουρος, όθεν επι τέλει &c. Ibid. l. vii. p. 732.

Ον μονον οντα Θεον αγαθόν Πατερα χαρακτηρίζει δ σωτης ήμων και Θεος. Ibid. l. vii. p. 737.

6. Origen.

Οὕτω καθ ̓ ἡμᾶς ὁ Λόγος Θεος και Θεου των ὅλων υἱος ελεγεν εν τῷ Ιησου, το, Εγω ειμι ή οδος &c. (John xiv. 6.) Cont. Cels. 1. 2. vol. i. p. 393.

Αδυνατόν ύπο του επι πασι Λόγου και Θεου θεραπευ θηναι. Ibid. 1. viii. p. 795.

Ύμνους γαρ εις μόνον τον επι πασι λεγομεν Θεόν, και τον μονογένη αυτου Λόγου και θεον. Ibid. 1. viii. P. 792.

- Ἐν πασιν εσεσθαι οἷς επηγγειλατο ὁ αψεύδης Θεος και σωτηρ, ὁ κυριος ήμων Ιησους Χριστος. Selecta in Psalmos, vol. ii. p. 564.

Σαφως γαρ απο τουτων μεμαθήκαμεν ὅτι ὁ δημιουργος και θεὸς τῶν προφητών και πατηρ του Χριστου, θεος τε και πατηρ ημων εστι. In Joann. vol. ii.

(Huetii Edit.)

P. 216.

Ταυτα δε και μετά την ενανθρώπησιν νοείται του θεου και σωτηρος ἡμων. δοξη γαρ και τιμή ὁ ανθρωπος εστεφανωται. Select. in Psalm. vol. ii. Ρ. 584.

7. Eusebius.

7. Eusebius.

κυριος ήμων και Θεός Ιησους ὁ Χριστός το θέλημα του Πατρός αυτου πεπλήρωκε &c. Ecc. Hist. 1. i. c. 13.

Σοι την ευχαριστίαν αποδιδομέν Χριστε ὁ Θεός και σως της. Oratio Constantini ad Sanctor, Catum. c. 11.

Ου γαρ αγνοείτε εκεί πρωτον τον των όλων δεσποτην Θεον και ωφθαι τω Αβρααμ και διειλέχθαι. De Vita Constantini, 1. iii. c. 53. And again same page, Also B. iv. c. 13.

Τις δ' αν ειη ὁ σωτηρ ἡμων και θεος ἡμων, η ὁ του Θεού Λόγος, ὁ είπών, Θαρσείτε, εγω νενικηκα του κοστ μον. In Psalm, p. 628.

Ρ.

Έχεις δὲ ἐν τοις προτέροις του του Θεού Λόγου και Θεον και κύριον διαφόρως ανηγορευομενον. Demonstrat. Evang. l. vii. p. 337.

8. Athanasius,

Πασι τοις ηγαπηκοσι την επιφάνειαν του κυρίου και σωτηρος και θεου και παμβασιλεως ἡμων Ιησου Χριστου. Vol. i. p. 294.

Οἱ ποτε είποντες τον εκ Μαρίας προελθοντα, μη είναι αυτον τον Χριστου και κύριον και θεον. Ρ. 908.

Ούτε

.