Quippe astra in cœlo quantum meliore micarent,

Si frontem hanc possint cœlum habuisse suum.

Æther et astra velint: frustra velit æther, et astra : Ecce negat Pueri frons, oculique negant.

Ah neget illa, negent illi: nam quem æthera mallent
Isti oculi? aut frons hæc quæ magis astra velit?

Quid si aliquod blanda face lene renideat astrum ?
Lactea si cœli terque quaterque via est?

Blandior hic oculus, roseo hoc qui ridet in ore;
Lactea frons hæc est terque quaterque magis.

Ergo negent, cœlumque suum sua sidera servent:
Sidera de cœlis non bene danda suis.

Ergo negant: seque ecce sua sub nube recondunt,
Sub tenera occidui nube supercilii :

Nec claudi contenta sui munimine cœli,
Quærunt in gremio Matris ubi lateant.
Non nisi sic tactis ubi nix tepet illa pruinis,
Castaque non gelido frigore vernat hiems.

Scilicet ista dies tam pulchro vespere tingi
Dignus; et hos soles sic decet occidere.

Claudat purpureus qui claudit vesper Olympum ;
Puniceo placeas tu tibi (Phœbe) toro;

Dum tibi lascivam Thetis auget adultera noctem,
Pone per Hesperias strata pudenda rosas.

Illas nempe rosas, quas conscia purpura pinxit;
Culpa pudorque suus queis dedit esse rosas.
Hos soles, niveæ noctes, castumque cubile,
Quod purum sternet per mare virgo Thetis ;
Hos, sancti flores; hos, tam sincera decebant
Lilia; quæque sibi non rubuere rosæ.

Hos, decuit sinus hic; ubi toto sidere proni
Ecce lavant sese lacteo in oceano.

Atque lavent: tandemque suo se mane resolvant,
Ipsa dies ex hoc ut bibat ore diem.

JOAN. XVI. 26.

Non dico, me rogaturum Patrem pro vobis.

H tamen Ipse roga: tibi scilicet ille roganti
Esse nequit durus, nec solet esse, Pater.

Ille suos omni facie te figit amores;

Inque tuos toto effunditur ore sinus.

Quippe, tuos spectans oculos, se spectat in illis;
Inque tuo (Jesu) se fovet ipse sinu.

Ex te metitur sese, et sua numina discit:
Inde repercussus redditur ipse sibi.

Ille tibi se, te ille sibi par nectit utrinque :
Tam tuus est, ut nec sit magis ille suus.

Ergo roga: Ipse roga: tibi scilicet ille roganti
Esse nequit durus, nec solet esse, Pater.

Illum ut ego rogitem? Hoc (eheu) non ore rogandum;
Ore satis puras non faciente preces.

Illum ego si rogitem, quis scit quibus ille procellis
Surgat, et in miserum hoc quæ tonet ira caput ?

Isto etiam forsan veniet mihi fulmen ab ore:
(Sæpe isto certe fulmen ab ore venit.)

Ille una irati forsan me cuspide verbi,
Una me metu figet, et interii:

Non ego, non rogitem: mihi scilicet ille roganti
Durior esse potest, et solet esse, Pater.

Immo rogabo: nec ore meo tamen immo rogabo
Ore meo (Jesu) scilicet ore tuo.

In die Ascensionis Dominicæ.

SQUE etiam nostros Te (Christe) tenemus
amores?

Heu coeli quantam hinc invidiam patimur!

Invidiam patiamur: habent sua sidera cœli;
Quæque comunt tremulas crispa tot ora faces;

Phœbenque et Phœbum, et tot pictæ vellera nubis ;
Vellera, quæ rosea Sol variavit acu.

Quantum erat, ut sinerent hac una nos face ferri? Una sit hic: sunt (et sint) ibi mille faces.

Nil agimus: nam tu quia non ascendis ad illum,
Æther* descendit (Christe) vel ipse tibi.†

Νυν ἔτι ἡμέτερον σε, Χριστε, ἔχομεν τ ̓ ἔρωτα;
Οὐρανου ουν ὅσον τε φθονον ὡς ἐχομεν

Αλλα έχομεν. ἔχει ἐα μεν τα δ' ἀγαλματα αἴθηρ·
Αστρατε, και φοιβον, και καλα των νεφελων.
Ὄσσον ἔτην, ἡμιν ὅφρ ̓ εἴη ἐν τοδε ἄστρον;
*Αστρον ἐν ἡμιν ἢ εἰσί τοι ἄστρ ̓ ἑκατον.

Παντα μάτην. ὅτι Χριστε συ ουκ ἀναβαίνες, ες αὐτον, Αὐτος μεν κατεβη οὐρανος εις σε τεος.

Luc. XVIII.

Cacus implorat Christum.

MPROBA turba tace. Mihi tam mea vota

propinquant,

Et linguam de me vis tacuisse meam?

Tunc ego tunc taceam, mihi cum meus ille loquetur :
Si nescis, oculos vox habet ista meos.

O noctis miserere meæ, miserere; per illam
In te quæ primo riserit ore, diem.

O noctis miserere meæ, miserere; per illam
Quæ, nisi te videat, nox velit esse, diem.

O noctis miserere meæ, miserere ; per illam
In te quam fidei nox habet ipsa, diem.

* Act. I.

Nubes susceptum eum abstulit.

+ Here the edition of 1634 ends. The Greek Version of this Epigram and all that follow are printed for the first time in that of 1670.

Z

Hæc animi tam clara dies rogat illam oculorum :
Illam, oro, dederis ; hanc mihi ne rapias.

Νυκτ ̓ ἐλεησον ἐμην. ἐλεησον. ναι τοι ἐκεινο
Χριστε ἔμου ήμαρ, νυξ ὁδ ̓ ἔμειο έχει.

Οφθαλμων μεν ἐκεινο, Θεος, δεεται τοδε γνωμης.
Μη μοι τουτ' αἴρης, δος μοι ἐκεινο φαος.

Quis ex vobis si habeat centum oves, et perdiderit unam ex illis, &c.

UT ego angelicis fiam bona gaudia turmis!
Me quoque solicito quære per arva gradu.

Mille tibi tutis ludunt in montibus agni,
Quos potes haud dubia dicere voce tuos.

Unus ego erravi quo me meus error agebat,
Unus ego fuerim gaudia plura tibi.

Gaudia non faciunt, quæ nec fecere timorem ;
Et plus quæ donant ipsa peric'la, placent.

Horum, quos retines, fuerit tibi latior usus.
De me, quem recipis, dulcior usus erit.

Εἷς μεν έγω, ἤ μου πλανη παριηγεν, ἄλημι·
ท
Εἷς δε τοι σως ἐσομαὶ γηθοσεναι πλεονες.

̓Αμνος ὁ μη ποίων φοβον, οὐ ποιει δε τε χαρμα.
Μείζων των μεν, ἐμου χρεια δε γλυκυ τερη.