MARC. XI. 13.

Arbor Christi jussu arescens.

LLE jubet: procul ite mei, mea gloria, rami :
Nulla vocet nostras amplius aura comas.

Ite; nec ô pigeat: nam vos neque fulminis ira,
Nec trucis ala Noti verberat: ille jubet.

O vox! ô Zephyro vel sic quoque dulcior omni!
Non possum Autumno nobiliore frui.

LUC. I. 12.

Zacharias minus credens.

NFANTES fore te patrem, res mira videtur;
Infans interea factus es ipse pater.

Et dum promissi signum (nimis anxie) quæris,
Jam nisi per signum quærere nulla potes.

JOAN. III.

In aquam baptismi Dominici.

ELIX ô, sacros cui sic licet ire per artus!
Felix! dum lavat hunc, ipsa lavatur aqua.

Gutta quidem sacros quæcunque perambulat artus,
Dum manet hic, gemma est; dum cadit hinc, lacryma.

U

Luc. XIII. 11.

Mulieri incurvata meditur Dominus, indignante
Archisynagogo.

N proprios replicata sinus quæ repserat, et jam
Dæmonis (infelix!) nil nisi nodus erat,

Solvitur ad digitum Domini: sed strictior illo
Unicus est nodus; cor, Pharisæe, tuum.

ΜΑΤΤΗ. ΧΧΙΙ. 46.

Neque ausus fuit quisquam ex illo die eum amplius interrogare.

HRISTE, malas fraudes, Pharisaica retia,

fallis:

Et miseros sacro discutis ore dolos.

Ergo tacent tandem, atque invita silentia servant : Tam bene non aliter te potuere loqui.

MATTH. XX. 20.

S. Joannes matri suæ.

MIHI cur dextram, mater, cur, oro, sinistram
Poscis, ab officio mater iniqua tuo ?

Nolo manum Christi dextram mihi, nolo sinistram :
Tam procul a sacro non libet esse sinu.

MATTH. IV.

Si filius Dei es, dejice te.

I se dejiciat Christus de vertice Templi,
Non credes quod sit Filius ille Dei.

At mox te humano de pectore dejicit: heus tu,
Non credes quod sit Filius ille Dei?

Luc. XIX. 41.

Dominus flens ad Judæos.

ISCITE vos miseri, venientes discite flam

mas

Nec facite ô lacrymas sic periisse meas.

Nec periisse tamen poterunt: mihi credite, vestras Vel reprimet flammas hæc aqua, vel faciet.

Luc. XVII. 11.

Nec velut hic Publicanus.

STUM? vile caput! quantum mihi gratulor,

inquis,

Istum quod novi tam mihi dissimilem !

Vilis at iste abiit sacris acceptior aris:
I nunc, et jactes hunc tibi dissimilem.

ACT. IX. 3.

In Saulum fulgore nimio excæcatum.
UÆ lucis tenebræ ? quæ nox est ista diei?
Nox nova, quam nimii luminis umbra facit !

An Saulus fuerit cæcus, vix dicere possum ;
Hoc scio, quod captus lumine Saulus erat.

Luc. x. 23.

Beati oculi qui vident.

UM Christus nostris ibat mitissimus oris,
Atque novum cæcos jussit habere diem,

Felices, oculos qui tunc habuere, vocantur?
Felices, et qui non habuere, voco.

Luc. vII. 15.

Filius e feretro matri redditur.

RGONE tam subita potuit vice flebilis horror
In natalitia candidus ire toga?

Quos vidi, matris gemitus hos esse dolentis
Credideram; gemitus parturientis erant.

MATTH. XI. 25.

In seculi sapientes.

RGONE delitias facit, et sibi plaudit ab alto
Stultitia, ut velit hac ambitione pati?

Difficilisne adeo facta est, et seria tandem ?
Ergo et in hanc etiam quis sapuisse potest?

Tantum erat, ut possit tibi doctior esse ruina?
Tanti igitur cerebri res, periisse, fuit?

Nil opus ingenio; nihil hac opus arte furoris :
Simplicius poteris scilicet esse miser.

LUC. IV. 29.

In Judæos Christum præcipitare conantes.
ICITE, quæ tanta est sceleris fiducia vestri?
Quod nequiit dæmon, id voluisse scelus?

Quod nequiit dæmon scelus, id voluisse patrare!
Hoc tentare ipsum dæmona (crede) fuit.

REV. VII. 9.

In Draconem præcipitem.

FRUSTRA truculente; tuas procul aurea

rident

Astra minas, cœlo jam bene tuta suo.

Tune igitur cœlum super ire atque astra parabas? Ascensu tanto non opus ad barathrum.