Κερματίοίο βραχεια ῥανις, βιότοιο τ' ἀφαυρῆς
Ἔρκος ἀποστάζει χειρος ἀπὸ τρομερας,

Τοις δε ανασκιρτα πολυς άφρος ἀναιδεος όλβου,
Οἱ μὲν ἀπορριπτον. κεινα δεδωκε μονον. *

Luc. x. 30.

Maria vero assidens ad pedes ejus, audiebat eum. SPICE (namque novum est) ut ab hospite pendeat hospes !

Hinc ori parat, hoc sumit ab ore cibos.

Tune epulis adeo es (soror) officiosa juvandis,
Et sinis has (inquit) Martha, perire dapes ?

Αστ. Π.

In Spiritus Sancti descensum.

ERTE sinus, o ferte: cadit vindemia cœli ;
Sanctaque ab æthereis volvitur uva jugis.

Felices nimium, queis tam bona musta bibuntur ;
In quorum gremium lucida pergit hiems!

En caput! en ut nectareo micat et micat astro!
Gaudet et in roseis viva corona comis!

Illis (o Superi! quis sic neget ebrius esse?)
Illis, ne titubent, dant sua vina faces.

* Not in the edition of 1634.

D

Luc. xv. 13

Congestis omnibus peregre profectus est.

IC mihi, quo tantos properas, puer auree, nummos?

Quorsum festinæ conglomerantur opes?

Cur tibi tota vagos ructant patrimonia census?
Non poterunt siliquæ nempe minoris emi?

ACT. XXI. 13.

Non solum vinciri sed et mori paratus sum.
ON modo vinc❜la, sed et mortem tibi, Christe,
subibo,

N

Paulus ait, docti callidus arte doli.

Diceret hoc aliter: Tibi non modo velle ligari,
Christe, sed et solvi* nempe paratus ero.

Аст. хп. 23.

In Herodem Σκωληκοβρωτον.

LLE Deus, Deus; hæc populi vox unica :

tantum

(Vile genus) vermes credere velle negant.

At cito se miseri, cito nunc errasse fatentur;
Carnes degustant, Ambrosiamque putant.

* Phil. i. 23. τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλύσαι.

MATTH. XIV.

Videns ventum magnum, timuit, et cum cœpisset demergi, clamavit, &c.

ETRE, cades, o, si dubitas: o fide: nec ipsum (Petre) negat fidis æquor habere fidem.

Pondere pressa suo subsidunt cætera: solum
(Petre) tuæ mergit te levitatis onus.

ACT. VI. 18.

Obtulit eis pecunias.

UORSUM hos hic nummos profers? quorsum impie Simon?

Non ille hic Judas, sed tibi Petrus adest.

Vis emisse Deum? potius (precor) hoc age, Simon, Si potes, ipse prius dæmona vende tuum.

Аст. v. 15.

Umbra S. Petri medetur ægrotis. ONVENIUNT alacres (sic, sic juvat ire sub umbras)

Atque umbras fieri (creditis ?) umbra vetat.

O Petri umbra potens ! quæ non miracula præstat? Nunc quoque, Papa, tuum sustinet illa decas.

MARC. VII. 33. 36.

Tetigit linguam ejus, &c. . . . et loquebatur..
præcepit illis ne cui dicerent: illi vero eo
magis prædicabant.

HRISTE, jubes muta ora loqui; muta ora
loquuntur:

Sana tacere jubes ora; nec illa tacent.

Si digito tunc usus eras, muta ora resolvens;
Nonne opus est tota nunc tibi, Christe, manu?

Luc. x. 32.

Sacerdos quidam descendens eadem via, vidit et
præteriit.

PECTASNE (ah !) placidisque oculis mea
vulnera tractas?

O dolor! ô nostris vulnera vulneribus !

Pax oris quam torva tui est ! quam triste serenum!
Tranquillus miserum qui videt, ipse facit.

Luc. XVII.

Leprosi ingrati.

et

UM linquunt Christum (ah morbus!) sanantur

euntes:

Ipse etiam morbus sic medicina fuit.

At sani Christum (mens ah male-sana!) relinquunt: Ipsa etiam morbus sic medicina fuit.

MATTH. VI. 34.

Ne soliciti estote in crastinum.

MISER, inque tuas rape non tua tempora cu

ras:

Et nondum natis perge perire malis.

Mî querulis satis una dies, satis angitur horis :
Una dies lacrymis mî satis uda suis.

Non mihi venturos vacat expectare dolores:
Nolo ego, nolo hodie crastinus esse miser.

MATTH. IX. 9.

A telonio Matthæus.

H satis, ah nimis est: noli ultra ferre magistrum,
Et lucro domino turpia colla dare.

Jam fuge; jam (Matthæe) feri fuge regna tyranni:
Inque bonam felix i fugitive* crucem.

LUC. VII.

Viduæ filius e feretro matri redditur.
N redeunt, lacrymasque breves nova gaudia
pensant :

Bisque illa est, uno in pignore, facta parens.

Felix, quæ magis es nati per funera mater!
Amisisse, iterum cui peperisse fuit.

* Christi scilicet.

T