Divitiis illas, age, deme volucribus alas,
Facque suus nostras illis sit motus ad oras:
Remigii ut tandem pennas melioris adaptæ,
Se rapiant dominumque suum super æthera secum.

Felix ô qui sic potuit bene providus uti
Fortunæ pennis et opum levitate suarum,
Divitiisque suis aquila sic addidit alas.

IN CÆTERORUM OPERUM DIFFICILI

PARTURITIONE GEMITUS.

FELIX nimis illa, et nostræ nobile nomen
Invidiæ volucris ! facili quæ funere surgens
Mater odora sui, nitida nova fila juventæ,

Et festinatos peragit sibi fata per ignes.
Illa, haud natalis tot tardis mensibus horas
Tam miseris tenuata moris, saltu velut uno
In nova secla rapit sese, et caput omne decoras
Explicat in frondes, roseoque repullulat ortu.
Cinnameos simul illa rogos conscenderit, omnem
Læta bibit Phœbum, et jam jam victricibus alis
Plaudit humum, cincresque suos.

Heu! dispare fato

Nos ferimur; seniorque suo sub Apolline phoenix
Petrensis mater, dubias librata per auras

Pendet adhuc, quæritque sinum in qua ponat inertes

Exuvias, spoliisque suæ reparata senectæ

Ore pari surgat, similique per omnia vultu.
At nunc heu nixu secli melioris in ipso
Deliquium patitur !—

At nunc heu lentæ longo in molimine vitæ
Interea moritur! Dubio stant monia vultu
Parte sui pulchra, et fratres in fœdera muros
Invitant frustra, nec respondentia saxis
Saxa suis. Mœrent opera intermissa, manusque
Implorant.

Succurre piæ, succurre parenti
O quisquis pius es. Illi succurre parenti,
Quam sibi tot sanctæ matres habuere parentem.
Quisquis es, ô tibi, crede, tibi tot hiantia ruptis
Monibus ora loqui! Matrem tibi, crede verendam
Muros tam longe laceros senioque situque
Ceu canos monstrare suos. Succurre roganti.
Per tibi plena olim, per jam sibi sicca precatur.
Ubera, ne desis senio. Sic longa juventus
Te foveat, querulæ nunquam cessura senectæ.

EPITAPHIUM IN GULIELMUM HERRISIUM.

ISTE te paulum, viator, ubi longum sisti

Necesse erit, huc nempe properare te scias

quocunque properas.

Moræ pretium erit

Et lachrymæ,

Si jacere hie scias

Gulielmum

Splendida Herrisiorum familiæ
Splendorem maximum :

Quem cum talem vixisse intellexeris,
Et vixisse tantum ;
Discas licet

In quantas spes possit
Assurgere mortalitas,
De quantis cadere.

Collegii Christi Alumnus

Aula Pembrokianæ socius.

Utrique, ingens amoris certamen fuit,
Donec

Dulciss. lites elusit Deus,

Eumque cœlestis collegii,
Cujus semper alumnus fuit

socium fecit;

Qui et ipse collegium fuit,

In quo

Musæ omnes et gratiæ,

Nullibi magis sorores,

Sub præside religione.

In tenacissimum sodalitium coaluere.

Sub verna fronte senilis animus,

Sub morum facilitate, severitas virtutis ;
Sub plurima indole, pauci anni;
Sub majore modestia, maxima indoles
adeo se occuluerunt

ut vitam ejus

Pulchram dixeris et pudicam dissimulationem :

Imo vero et mortem,

Ecce enim in ipso funere

Dissimulare se passus est,

Sub tantillo marmore tantum hospitem,

Eo nimirum majore monumento

quo minore tumulo.

Eo ipso die occubuit quo

Ecclesia

Anglicana ad vesperas legit,

Raptus est ne malitia mutaret intellectum ejus; Scilicet Id: Octobris, Anno S. 1631.

IN EUNDEM.

TE meæ lacrymæ (nec enim moror), ite. Sed

oro

Tantum ne miseræ claudite vocis iter.

O liceat querulos verbis animare dolores!
Et saltem ah periit, dicere, noster amor.
Ecce negant tamen; ecce negant, lacrymæque rebelles
Pergunt indomita præcipitantque via.

Visne (ô chare!) igitur te nostra silentia dicant?
Vis fleat assiduo murmure mutus amor?
Flebit. Et urna suos semper bibet humida rores,
Et fidas semper semper habebit aquas.
Interea, quicunque estis, ne credite mirum
Si veræ lacrymæ non didicere loqui.*

NATALIS PRINCIPIS MARIÆ.

RESCE, O dulcibus imputanda divis,
O cresce, et propera, puella princeps,
In matris propera
venire partes.
breve fulminum minorum,

Et eum par
Illinc Carolus, et Jacobus inde,
In patris faciles subire famam,
Ducent fata furoribus decoris;

*Not in the edition of 1670.