Lyra tacente (ni sonet dolores)

Coma jacente squallet æternus decor
Ores, en dominæ quo placeat magis,
Languido tardum jubar igne promit.
Pallente vultu territat æthera.

Mundi oculus lacrymis senescit,

Et solvit pelago debita, quodque hauserat ignibus,
His lacrymis rependit.

Noctis adventu properans se latebris recondit,
Et opacas tenebrarum colit umbras,

Namque suos odit damnans radios, nocensque lumen.
An lateat tenebris dubitat, an educat diem,

Hinc suadet hoc luctus furens, inde repugnat amor.

ENEAS PATRIS SUI BAJULUS.

CENIA Troja-Hostis et ignis

Hostis inter et ignes-Eneas spolium pium

Atque humeris venerabile pondus

Excipit, et sævæ nunc ô nunc parcite flammæ,

Parcite haud (clamat) mihi;

Sacræ favete sarcinæ,

Quod si negatis, nec licebit

Vitam juvare, sed juvabo funus ;
Rogusque fiam patris ac bustum mei.
His dictis acies pervolat hostium
Gestit, et partis veluti trophæis

Ducit triumphos. Nam furor hostium

Jam stupet et pietate tanta

Victor vincitur; imo et moritur
Troja libenter funeribusque gaudet,

Ac faces admittit orans, ne lateat tenebras
Per opacas opus ingens pietatis.

Debita sic patri solvis tua, sic pari rependis
Officio. Dederat vitam tibi, tu reddis huic,
Felix! parentis qui pater diceris esse tui.

IN PIGMALIONA.

CENITET artis

Pigmaliona suæ,

Quod felix opus esset

Infelix erat artifex.

Sentit vulnera, nec videt ictum.

Quis credit? gelido veniunt de marmore flammæ.

Marmor ingratum nimis

Incendit autorem suum.

Concepit hic vanos furores;

Opus suum miratur atque adorat.
Prius creavit, ecce nunc colit manus,
Tentantes digitos molliter applicat;
Decipit molles caro dura tactus.

An virgo vera est, an sit eburnea;

Reddat an oscula quæ dabantur

Nescit. Sed dubitat, sed metuit, munere supplicat, Blanditiasque miscet.

Te, miser, pœnas dare vult, hos Venus, hos triumphos

Capit a te, quod amorem fugis omnem.
Cur fugis heu vivos? mortua te necat puella.
Non erit innocua hæc, quamvis tua fingas manu,
Ipsa heu nocens erit nimis, cujus imago nocet.

ARION.

QUAMMEA vivæ

Lubrica terga ratis

Jam conscendet Arion.

Merces tam nova solvitur

Navis quam nova scanditur. Illa

Aërea est merces, hæc est et aquatica navis.

Perdidere illum viri

Mercede magna, servat hic

Mercede nulla piscis et sic

Salute plus ruina constat illi;

Minoris et servatur hinc quam perditur.

Hic dum findit aquas, findit hic aëra:
Cursibus, piscis; digitis, Arion:

Et sternit undas, sternit et aëra:

Carminis hoc placido Tridente

Abjurat sua jam murmura, ventusque modestior

Auribus ora mutat:

Ora dediscit, minimos et metuit susurros.

(Sonus alter restat, ut fit sonus illis)

Aura strepens circum muta sit lateri adjacente penna,

Ambit et ora viri, nec vela ventis hic egent;

Attendit hanc ventus ratem: non trahit, at trahitur.

PHOENICIS GENETHLIACON ET EPICEDION.

Non

HENIX alumna mortis,
Quam mira tua puerpera !

Tu scandis haud nidos, sed ignes.

parere sed perire ceu parata :

Mors obstetrix; atque ipsa tu teipsum paris.

Tu tuique mater ipsa es,

Tu tuique filia.

Tu sic odora messis

Surgis tuorum funerum ;

Tibique per tuam ruinam

Reparata, te succedis ipsa. Mors ô
Fæcunda! Sancta ô lucra pretiosæ necis!
Vive (monstrum dulce) vive
Tu tibique suffice.

Et

EPITAPHIUM.

UISQUIS nectareo serenus ævo,
spe lucidus aureæ juventæ
Nescis purpureos abire soles,

Nescis vincula, ferreamque noctem
Imi carceris, horridumque Ditem,
Et spectas tremulum procul senectam,
Hinc discas lacrymas, et hinc reponas.
Hic, ô scilicet hic brevi sub antro

Spes et gaudia mille, mille longam
(Heu longam miseris) induere noctem.
Flammantem nitidæ facem juventæ,
Submersit Stygiæ paludis unda.
Ergo si lacrymas neges doloris
Huc certo lacrymas feres timoris.

DAMNO AFFICI SÆPE FIT LUCRUM.

AMNA adsunt multis taciti compendia lucri
Felicique docent plus properare mora,

Luxuriem annorum posita sic pelle redemit
Atque sagax serpens in nova sæcla subit.
Cernis ut ipsa sibi replicato suppetat ævo,
Seque iteret, multa morte perennis avis.
Succrescat generosa sibi, facilesque per ignes
Perque suos cineres, per sua fata ferax.
Quæ solers jactura sui? quis funeris usus?
Flammarumque fides, ingeniumque rogi?
Siccine fraude subis ? pretiosaque funera ludis?
Siccine tu mortem, ne moriaris, adis?
Felix cui medicæ tanta experientia mortis,
Cui tam Parcarum est officiosa manus.