Lyra tacente (ni sonet dolores) Coma jacente squallet æternus decor Mundi oculus lacrymis senescit, Et solvit pelago debita, quodque hauserat ignibus, Noctis adventu properans se latebris recondit, Namque suos odit damnans radios, nocensque lumen. Hinc suadet hoc luctus furens, inde repugnat amor. ENEAS PATRIS SUI BAJULUS. CENIA Troja-Hostis et ignis Hostis inter et ignes-Eneas spolium pium Atque humeris venerabile pondus Excipit, et sævæ nunc ô nunc parcite flammæ, Parcite haud (clamat) mihi; Sacræ favete sarcinæ, Quod si negatis, nec licebit Vitam juvare, sed juvabo funus ; Ducit triumphos. Nam furor hostium Jam stupet et pietate tanta Victor vincitur; imo et moritur Ac faces admittit orans, ne lateat tenebras Debita sic patri solvis tua, sic pari rependis IN PIGMALIONA. CENITET artis Pigmaliona suæ, Quod felix opus esset Infelix erat artifex. Sentit vulnera, nec videt ictum. Quis credit? gelido veniunt de marmore flammæ. Marmor ingratum nimis Incendit autorem suum. Concepit hic vanos furores; Opus suum miratur atque adorat. An virgo vera est, an sit eburnea; Reddat an oscula quæ dabantur Nescit. Sed dubitat, sed metuit, munere supplicat, Blanditiasque miscet. Te, miser, pœnas dare vult, hos Venus, hos triumphos Capit a te, quod amorem fugis omnem. ARION. QUAMMEA vivæ Lubrica terga ratis Jam conscendet Arion. Merces tam nova solvitur Navis quam nova scanditur. Illa Aërea est merces, hæc est et aquatica navis. Perdidere illum viri Mercede magna, servat hic Mercede nulla piscis et sic Salute plus ruina constat illi; Minoris et servatur hinc quam perditur. Hic dum findit aquas, findit hic aëra: Et sternit undas, sternit et aëra: Carminis hoc placido Tridente Abjurat sua jam murmura, ventusque modestior Auribus ora mutat: Ora dediscit, minimos et metuit susurros. (Sonus alter restat, ut fit sonus illis) Aura strepens circum muta sit lateri adjacente penna, Ambit et ora viri, nec vela ventis hic egent; Attendit hanc ventus ratem: non trahit, at trahitur. PHOENICIS GENETHLIACON ET EPICEDION. Non HENIX alumna mortis, Tu scandis haud nidos, sed ignes. parere sed perire ceu parata : Mors obstetrix; atque ipsa tu teipsum paris. Tu tuique mater ipsa es, Tu tuique filia. Tu sic odora messis Surgis tuorum funerum ; Tibique per tuam ruinam Reparata, te succedis ipsa. Mors ô Et EPITAPHIUM. UISQUIS nectareo serenus ævo, Nescis vincula, ferreamque noctem Spes et gaudia mille, mille longam DAMNO AFFICI SÆPE FIT LUCRUM. AMNA adsunt multis taciti compendia lucri Luxuriem annorum posita sic pelle redemit |