แ supposé qu'un cardinal pouvait commettre un crime de Lèze"Majesté contre son prince naturel, et par conséquent qu'il ne "cessait point d'être sujet pour devenir celui du Pape; car il n'y "a qu'un sujet qui puisse commettre un crime de Lèze-Majesté. "Il ne faut donc pas s'étouner après cela, si depuis même que "cardinaux sont parvenus au point de grandeurs où nous les voyons aujourd'hui, on n'a point douté en France que le roi ne "fût en droit de leur faire faire leur procès, lorsqu'ils commet"traient un crime, et surtout un crime de Lèze-Majesté. "Le Cardinal de Constance fut accusé sous Louis XI, et con"damné à une amende. "Le Cardinal Ballue fut accusé et arrêté prisonnier sous le "même prince. Dans toute négociation qui se passa, sur ce sujet, "entre le Pape et le roi, la France soutint hautement les mêmes "maximes qu'elle soutient encore aujourd'hui, le pouvoir suprême "de rois dans les matières temporelles, établi par le droit divin, tant sur les ecclésiastiques, de quelque état qu'ils soient, que sur les laics, la distinction du délit commun, et du cas privilégié, déjà si ancienne dans le royaume, qu'on ne se souvenait "point d'avoir jamais vu pratiquer le contraire; enfin l'atrocité du "crime de Lèze-Majestè, qui fait cesser toute exemption et tout "privilége. 66 "Le Cardinal de Châtillon fut non-seulement accusé, mais con"damné sous le règne de Charles IX, par un arrêt célèbre du Parle"ment; et si la peine ne paraît pas répondre au titre de l'accusation, "il n'en faut accuser, suivant toutes les apparences, que la conjonc"ture du temps dans lequel l'arrêt fut rendu; mais la compétence "du Tribunal n'en est pas moins bien établie. "La mort du Cardinal de Guise, et la détention du Cardinal "de Bourbon sous Henri III, donnèrent occasion d'examiner à fond "cette matière; et trois grands prélats, le Cardinal de Joyeuse, "le Cardinal d'Offat, l'Evêque du Mans, justifièrent la conduite "d'Henri III, par des principes qui sont encore plus véritables, quand on les a appliqués à une accusation instruite dans toutes "les formes. "Le Cardinal de Sourdis décrété de prise de corps par le Parle"ment de Bourdeaux sous les yeux de Louis XIII, et avec l'appro"bation expresse de ce prince; enfin le Cardinal de Retz accusé par "ordre du roi, en vertu d'une commission adressée au Parlement, "sont autant d'exemples qui prouvent la possession de nos rois et de 66 nos magistrats sous leur autorité. "Si des considérations de politique, si des raisons d'Etat, et "souvent des conseils inspirés par des intérêts particuliers, ont sus"pendu quelquefois ces grandes et importantes affaires, l'autorité du "roi n'y a souffert aucun préjudice; puisqu'après tout, il ne faut pas "être moins compétent pour instruire un procès que pour le juger, "et pour décréter un coupable, que pour le condamner. "Ainsi la qualité de cardinal n'effaçant point les engagemens 66 naturels, y ajoute encore ceux de la reconnaissance, et un cardinal qui viole les uns et les autres, mérite d'être poursuivi, et comme "rebelle à l'égard de son prince, et comme ingrat à l'égard de son "bienfaiteur. "Si la place qu'il tient dans le Sacré Collège lui attribue, outre "cela, la qualité d'évêque d'un diocèse étranger, cette qualité ne peut lui donner un privilége plus grand que la dignité même "de cardinal; à la vérité, s'il commettait une faute comme Evêque d'Albano ou d'Ostie, il n'aurait que le Pape pour juge; mais "dès le moment qu'il s'agit d'un crime de Lèze-Majesté commis "dans le royaume, le roi seul peut venger sa majesté méprisée; et il avilirait ce caractère auguste, qu'il n'a reçu que de Dieu, s'il " était obligé d'aller demander justice contre un sujet infidèle, à un prince étranger." APPENDIX IX. PART VIII. CHAPTER XI. PAGES 532-39. The Relations between the Greek and Foreign Churches. A SLIGHT notice of the relations between the Greek and English Churches has been given in the Chapter cited,—also of the attempts made by the Popes to subjugate the Greek Church-attempts continually repeated since the date of the Seventh or last Ecumenical or General Council, A.D. 680. The most memorable of these attempts in modern times are I. The Council of Florence, A.D. 1439. II. The Papal Encyclic, Litteræ ad Orientales, 6 Jan. 1848; answered by the Patriarch of Constantinople. See Authorities, pp. 539, 540. III. The attempt of the Pope to found a Nuntiatura in Armenia ; and the refusal of the Porte to recognise any such Nuntius, on the ground that there was then resident at Constantinople an Arme"nian Patriarch, the proper and lawful representative of this branch "of the Greek Church (a) July, 1868 A.D. IV. The Papal mission to the Patriarch of Constantinople, with the summons to attend the Vatican Council, Oct. 28, 1868 A.D. Of this last attempt the best account, given, it appears, by authority, is as follows, in Greek and English: Αξιότιμοι ΚΚ. Συντάκται τοῦ ̓Ανατ. Αστέρος. Ἐπειδὴ ἄλλοι ἄλλως ἐκτίθενται τὰ κατὰ τὴν γενομένην πρό τινων ἡμερῶν ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἐπίσκεψιν τοῦ ὁσιωτάτου Δὸμ Τέστας, ἀντιπροσώπου τοῦ ἀποδημοῦντος τοποτηρητοῦ τῆς Α.Μ. τοῦ Πάπα Πίου Θ', (a) Offizielle Aktenstücke, II., pp. 135-8. καὶ τούτου ἕνεκα εζητήθη παρά τινων δημοσιογράφων ἀκριβὴς πληροφορία, ἀποστέλλομεν καὶ πρὸς ὑμᾶς τὴν ἐσώκλειστον ἔκθεσιν, ὅπως δημοσιεύσητε αὐτὴν διὰ τοῦ προσεχούς φύλλου τοῦ ̓Ανατολικού Αστέρος, πρὸς διαφωτισμὸν τῶν ὑμετέρων ἀναγνωστῶν. Τῇ 10 8βρίου 1868. Ἐκ τοῦ γραφείου τῆς Μ. Πρωτοσυγκελλίας. Ἡ ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἐπίσκεψις περὶ προσκήσεως εἰς τὴν ἐν Ῥώμῃ συγκροτηθησομένην Σύνοδον. Τῇ πέμπτῃ τῆς παρελθούσης ἑβδομάδος (3 8βρίου) ἐλθόντες εἰς τὴν Μ. Πρωτοσυγκελλίαν ἀββάδες δύω ἐκ τῆς συνοδίας τοῦ Κ. Βρουνόνη, τοποτηρητοῦ τῆς Α. Μ. τοῦ ̔Ρώμης Πάπα ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐξῃτήσαντο ἡμέραν καὶ ὥραν ἀκροάσεως παρὰ τῷ Παναγιωτάτῳ Πατριάρχῃ ἐκ μέρους τοῦ Δομ-Τέστα, ὡς τοποτηρητοῦ τοῦ ἐν Ῥώμῃ ἀποδημοῦντος Κ. Βρουνόνη. Ημέρα ωρίσθη αὐτοῖς τὸ σάββατον (5 8βρίου). ὥρα δὲ ἡ μεταξὺ 3-5 τῆς ἡμέρας. Abbés Rome ad mitted to audience Patriarch. Περὶ τὴν δ'. ὥραν τοῦ σαββάτου ἦλθεν ὁ Δὸμ-Τέστας, συνοδευόμενος Abbé καὶ ὑπὸ τριῶν ἑτέρων ἀββάδων, ὧν ὁ Α'. ἐλάλει ὁπωσοῦν καὶ τὰ Ἑλληνικά, Testa and οἱ δὲ πάντες ἐλάλουν τὰ Γαλλικά. Μετὰ τὴν ἐν τῇ Πρωτοσυγκελλίᾳ three other γενομένην δεξίωσιν καὶ περιποίησιν, ὠδηγήθησαν ὑπὸ τοῦ Μ. Πρωτο- from συγκέλλου πρὸς τὴν Α. Θ. Παναγιότητα. Ελθόντες παρὰ τῇ Α. Θ. Π. μετὰ τὸν χειρασπασμὸν αὐτοῦ ἐκαθέσθησαν τῇ φιλόφρονι προτροπῇ τοῦ Πατριάρχου. Ἐν ᾧ δὲ ἡ Α. Θ. Π. ἔτι ἐξηκολούθει τὰς υἱωθείας ποιούμενος φιλοφρονήσεις καὶ ἁβροφροσύνας, ἠγέρθησαν πάντες, καὶ τοῦ Δομ-Τέστα ἐξαγαγόντος ἐκ τοῦ κόλπου αὐτοῦ φυλλάδιόν τι χρυσόδετον μετὰ πινακίδων ἐρυθροπορφύρων, καὶ ὀρέγοντος αὐτὸ ταῖς χερσὶ τοῦ Πατριάρχου, ὁ μετ' αὐτὸν ἀββᾶς εἶπεν Ελληνιστί. «Ἐν ἀπουσίᾳ τοῦ Κ. Βρουνόνη ἐρχόμεθα να προσκαλέσωμεν τὴν ̔Αγιότητά σας εἰς τὴν ἐν Ῥώμῃ γενησομένην Οίκουμενικήν Σύνοδον κατὰ τὸ προσεχὲς ἔτος τῇ 8 δεκεμβρίου, καὶ ἐπὶ “ τούτοις σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ δεχθῆτε τὴν παροῦσαν προσκλητήριον “ ἐπιστολήν.” 66 Testa pro duces a little book, containing an invita tion to the Patriarch to attend the Vati Ἡ Α. Θ. Π. νεύσασα διὰ τῆς χειρὸς ἵνα κατατεθῇ ἐπὶ τοῦ ἀνακλίντρου, can Counὅπερ ἐβάσταζεν ὁ Δομ-Τέστας χρυσόδετον φυλλάδιον, καὶ ἵνα καθε- cil. σθῶσιν, εἶπε μετὰ σπουδαίου ὕφους, ἐμφαίνοντος πατρικὴν ἀγάπην καὶ ἱλαρότητα. Speech of arch. “ Ἐὰν ἡ ἐφημερὶς τῆς Ῥώμης καὶ ἐξ αὐτῶν ἀρυσάμεναι αἱ λοιπαὶ “ ἐφημερίδες δὲν ἐδημοσίευον τὴν τῆς Α. Μακαριότητος προσκλητήριον the Patri“ ἐπιστολὴν εἰς τὴν ἐν Ρώμῃ, ὡς λέγετε, Οἰκουμενικήν Σύνοδον, καὶ 66 ἑπομένως, ἐὰν ἠγνοοῦμεν τὸν σκοπὸν καὶ τὸ περιεχόμενον τῆς The Papal “ ἐπιστολῆς καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς Α. Μ., εὐχαρίστως ἠθέλομεν ἀποδεχθῇ γράμμα παρὰ τοῦ Πατριάρχου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης πεμπόμενον, προσδοκῶντες ν' ἀκούσωμεν νέον τι. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ διὰ τῶν 66 letter contains principles abhorrent to · ἐφημερίδων διαδοθεῖσα ἤδη προσκλητήριος ἐπιστολὴ ἐφανέρωσε τὰς those of “ ἀρχὰς τῆς Α. Μ. ἀρχὰς ὅλως ἀπαδούσας εἰς τὰς τῆς ὀρθοδόξου the « Ανατολικής Εκκλησίας, διὰ τοῦτο μετὰ λύπης ἅμα καὶ εἰλικρινείας Orthodox 66 Eastern “ λέγομεν πρὸς τὴν ὑμῶν ὁσιότητα, ὅτι δὲν δυνάμεθα να παραδεχθώμεν Church, “ οὔτε πρόσκλησιν τοιαύτην, οὔτε τὸ τοιοῦτο γράμμα τῆς Α. Μ., and of the 66 66 66 66 “ ἐπαναλαμβάνον τὰς αὐτὰς πάντοτε ἀρχὰς, ἀρχὰς ἀντιστρατευομένας “ εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν τῶν Οἰκουμε “ νικῶν Συνόδων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων. Η. Α. Μ. ποιήσασα τὸ αὐτὸ “ διάβημα καὶ κατὰ τὸ 1848 ἔτος προεκάλεσε τὴν ὀρθόδοξον ̓Ανατολικὴν “ Εκκλησίαν εἰς ἀπάντησιν δι' ἐγκυκλίου ἐπιστολῆς, καταδεικνυούσης “ ἁπλῶς καὶ σαφῶς τὴν ἀντίθεσιν τῶν ἀρχῶν τῆς Ῥώμης πρὸς τὰς πατροπαραδότους καὶ ̓Αποστολικὰς, καὶ οὐ μόνον οὐκ εὐαρεστησάσης, “ ἄλλα καὶ λυπησάσης τὴν Α. Μ. Οτι δὲ ἀληθῶς δυσηρεστήθη τότε ἡ Α. Μ., ἀπέδειξεν ἐναργῶς ἡ παρ' αὐτῆς ἀνταπάντησις. Καὶ ἐπειδὴ “ ἡ Α. Μ. δὲν φαίνεται παρεκκλίνουσα τῶν ἑαυτῆς ἀρχῶν, οὔτε ἡμεῖς θείᾳ χάριτι ἐξεκλίναμεν τῶν ἡμετέρων, διὰ τοῦτο οὔτε νέας λύπας Η στέργομεν νὰ παρασκευάσωμεν αὐτῷ εἰς μάτην, οὔτε ἀναξέσαι παλαιάς “ πληγὰς ἀνεχόμεθα, καὶ ἀνερεθίσαι μίση ἐσβεσμένα διὰ συζητήσεων “ καὶ λογομαχιῶν, αἵτινες ἀπολήγουσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εἰς ῥήξεις καὶ ἀπεχθείας, ἐν ᾧ ἑκάτεροι σήμερον, εἴπερ ποτὲ, ἔχομεν ἀνάγκην “ Εὐαγγελικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀγάπης καὶ συμπαθείας διὰ τοὺς περιστοι χοῦντας τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ πολλοὺς καὶ παντοειδεῖς “ κινδύνους καὶ πειρασμούς· οὔτε ἐστὶ δυνατὴ συνεννόησις καὶ συνδιά Η λέξις συνοδική, μὴ ὑπάρχοντος κοινοῦ ὁρμητηρίου τῶν αὐτῶν ἀρχῶν. “ Καὶ ἄλλως δὲ ἡμεῖς φρονοῦμεν, ὅτι ἡ ἐπιτυχεστάτη καὶ ἀπαθεστάτη “ λύσις τῶν τοιούτων ζητημάτων ἐστὶν ἡ ἱστορική. Ἐπειδὴ δηλ. “ ὑπῆρξεν Ἐκκλησία πρὸ δέκα αιώνων, τὰ αὐτὰ ἔχουσα δόγματα ἔν τε ̓Ανατολῇ καὶ Δύσει, ἐν τῇ πρεσβυτέρᾳ καὶ τῇ νέᾳ Ρώμῃ, ἀναδράμωμεν ἑκάτερος εἰς ἐκείνην καὶ ἴδωμεν ὑπότεροι προσέθεντο ἢ ἀφεῖλον. “ ἐκκοπτέσθω ἡ προσθήκη, ἐὰν ὑπάρχῃ καὶ ὅπου ὑπάρχει προστιθέσθω “ τὸ ἀφαιρεθὲν, ἐὰν ὑπάρχῃ, καὶ ὅπου ὑπάρχει· καὶ τότε σύμπαντες “ ἀνεπαισθήτως εὑρεθησόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ σημεῖον τῆς καθολικῆς ὀρθοδοξίας, ὅποθεν ἡ Ῥώμη τῶν κάτω αἰώνων μακρυνομένη ἐπὶ μᾶλλον, ἀρέσκεται νὰ πλατύνῃ τὸ χάσμα διὰ νέων ἀεὶ δογμάτων καὶ “ θεσπισμάτων, ἐκτρεπομένων τῆς ἱερὰς παραδόσεως.” 66 66 66 Ο Α. ̓Αββᾶς Δὸν Τέστας. “Οποίας τινὰς ἐννοεῖ διαφωνούσας ἀρχὰς ἡ ὑμετέρα 'Αγιότης ;" 66 Ο Πατριάρχης. “Ἵνα παραλείπωμεν τὰ καθέκαστα, ἡμεῖς, ἐφ' ὅσον 66 ὑπάρξει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος ἐπὶ τῆς γῆς, δὲν δυνάμεθα τὰ παραδεχθῶμεν, ὅτι ἐν τῇ ὅλῃ Εκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει “ ἐπίσκοπος τίς ̓́Αρχων καὶ κεφαλὴ ἄλλη καὶ ἄλλος παρὰ τὸν Κύριον. « Ότι Πατριάρχης τις ὑπάρχει ἀλάθητος καὶ ἀναμάρτητος, ὁμιλῶν ἀπὸ σε καθέδρας, καὶ ὑπέρτερος τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐν αἷς ἔνεστι τὸ “ ἀλάνθαστον, συμφωνούσαις τῇ Γραφῇ καὶ τῇ ̓Αποστολικῇ παραδόσει· “ ἢ ὅτι οἱ ̓Απόστολοι ὑπῆρξαν ἄνισοι πρὸς ὕβριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, “ τοῦ φωτίσαντος ἐπίσης τοὺς πάντας· ἢ ὅτι οὗτος, ἢ ἐκεῖνος ὁ Πατριάρχης καὶ ὁ Πάπας ἔσχον τὰ πρεσβεῖα τῆς ἕδρας οὐκ ἀπὸ Συνοδικοῦ “ ἀνθρωπίνου, ἀλλ' ἐκ θείου, ὡς λέγετε, δικαίου, καὶ τὰ τούτοις 66 ὅμοια.” Ὁ Δ', ἀββᾶς. “ Η Ρώμη οὐδόλως προτίθεται νὰ μεταβάλῃ τὰς “ ἀρχὰς αὐτῆς.” Ὁ Β ́, ἀββᾶς. “ Επειδὴ ἡ Φλωρεντινὴ Σύνοδος, ἀνακρίνασα τὰ “ τοιαῦτα, ἤνωσε τὰς δύω Ἐκκλησίας, υπελείφθησαν δέ τινες ἔξω τῆς “ ἑνώσεως, τούτους προσκαλεῖ ὁ ἅγ. πατὴρ εἰς τὴν προσεχῆ Οίκουμε“ νικὴν Σύνοδον, ἵνα καὶ οὗτοι πληροφορηθέντες ἑνωθῶσιν.” Ο Πατριάρχης. 66 66 “ Πόσα ἐῤῥέθησαν καὶ ἐγράφησαν κατά τε τῆς Φλωρεντινῆς Συνόδου, μόνον ἀπαίδευτος ἄνθρωπος ἐνδέχεται ν' ἀγνομ. ἡ δὲ ὑμ. ὁσιότης οὐκ ἐστὲ ἐκ τοῦ κύκλου τούτου. Καὶ ἤδη ἀπὸ τῆς Η τελευταίας συνεδριάσεως ἐκείνου τοῦ κατηναγκασμένου Συνεδρίου 66 ἀρξαμένων τῶν ἀντεγκλήσεων, ἀπέθανεν ἡ βεβιασμένη ἕνωσις εἰς τὰ σπάργανά της.—Συνέδριον, συγκροτηθὲν διὰ λόγους πολιτικούς, “ λόγους καθαρῶς γηίνου συμφέροντος, καὶ ἀπολῆξαν εἰς συμπέρασμα, “ ἐπιβληθὲν πρὸς καιρὸν ὀλίγοις τισὶ τῶν ἡμετέρων διὰ λιμοκτονίας καὶ “ πάσης βίας καὶ ἀπειλῆς ὑπὸ τοῦ τότε παπεύοντος, τοιοῦτο Συνέδριον 66 ence, child of hunger, fraud, violence, died in its swaddling clothes. “ οὐδὲ τοῦ ἁγίου ὀνόματος τῆς Συνόδου ἐστὶν ἄξιον. Καθ' ἡμᾶς What is a “ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία καὶ ἀληθινὴ Καθο- Ecumeniσε λικότης ἐστὶ καὶ λέγεται ἐκεῖνο τὸ ἅγιον καὶ ἀκήρατον σῶμα, ἐν ᾧ cal Counἀνεξαρτήτως τοῦ ὑλικοῦ πληθυσμοῦ αὐτοῦ συγκεφαλαιοῦται ἁγνὴ ἡ “ διδασκαλία τῶν ̓Αποστόλων, καὶ ἡ πίστις πάσης τοπικῆς Ἐκκλησίας, στηριχθεῖσα καὶ βασανισθεῖσα ἀπὸ τῆς θεμελιώσεως τῆς ̓Εκκλησίας “ μέχρι τῶν ὀκτὼ πρώτων αἰώνων, ἐν οἷς οἱ πατέρες τῆς ̓Ανατολῆς καὶ “ τὴς Δύσεως, καὶ αἱ ἑπτὰ καὶ μόναι Οἰκουμενικαὶ καὶ ἁγιώταται καὶ πνευματοκίνητοι Σύνοδοι φθέγγονται ἓν καὶ τὸ αὐτὸ οὐράνιον φθέγμα “ τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐκεῖναι αἱ Σύνοδοι καὶ ἐκεῖνοι οἱ σεβάσμιοι Πατέρες, “ ὧν γνωστὰ τοῖς πᾶσιν εἰσὶ τὰ συγγράμματα, γινέσθωσαν ὁ ἄπταιστος “ καὶ ἀσφαλὴς ὁδηγὸς παντὸς χριστιανοῦ καὶ ἐπισκόπου τῆς Δύσεως, “ τοῦ εἰλικρινῶς ποθοῦντος καὶ ζητοῦντος τὴν Εὐαγγελικὴν ἀλήθειαν. “ Ἐκεῖνοί εἰσι τὸ ὑπέρτατον κριτήριον τῆς χριστιανικῆς ἀληθείας. σε Ἐκεῖνοί εἰσιν ἡ ἀσφαλὴς ὁδὸς, ἐφ' ἧς δυνάμεθα νὰ συναντηθῶμεν ἐν τῷ ἁγίῳ φιλήματι τῆς δογματίκης ἑνώσεως· πᾶς δὲ ὁ ἐκτὸς τῆς τροχιᾶς ἐκείνης περιπορευόμενος θεωρηθήσεται παρ' ἡμῶν ἔκκεντρος “ καὶ ἀναρμόδιος εἰς τὸ συγκεντρῶσαι περὶ ἑαυτὸν τὰ μέλη τῆς ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰ δὲ τυχὸν ἔνιοι τῶν δυτικῶν “ ἐπισκόπων, ἔχοντες ἀμφιβολίαν περί τινων δογμάτων αὐτῶν, “ θέλουσι νὰ συνέλθωσι, συνερχέσθωσαν καὶ ἀναθεωρείτωσαν αὐτὰ “ καθημέραν, εἰ βούλονται· ἡμεῖς οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχομεν περὶ τῶν πατροπαραδότων καὶ ἀναλλοιώτων δογμάτων τῆς εὐσεβείας. 66 66 66 cil. The Seren cal Coun cils. The proper mode of summon eumeni cal Coun Καὶ “ ἄλλως δὲ, ὦ σεβάσμιοι ἀββάδες, περὶ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὄντος “ τοῦ λόγου, δὲν διαφεύγει βεβαίως τὴν μνήμην ὑμῶν, ὅτι αἱ Οἰκουμε “ νικαὶ Σύνοδοι ἄλλως πως συνεκροτοῦντο, ἢ ὅπως ἤδη διεκήρυξεν ἡ “ Α. Μ. Ἐὰν ὁ τῆς Ῥώμης Μακ. Πάπας ήσπάζετο τὴν ἀποστολικὴν “ ἱσοτιμίαν καὶ ἰσαδελφίαν, ἔπρεπεν, ὡς ἐν ἴσοις ἴσος τὴν ἀξίαν καὶ cil. πρῶτος τῇ τῆς ἕδρας τάξει κατὰ κανονικὸν δίκαιον, ν' ἀπευθύνῃ “ γράμμα ιδιαίτερον πρὸς ἕκαστον τῶν Πατριαρχῶν καὶ τῶν Συνόδων “ τῆς ̓Ανατολῆς, οὐχ ἵνα ἐπιβάλῃ ἐγκυκλίως καὶ δημοσιογραφικῶς, ὡς “ πάντων "Αρχων καὶ Δεσπότης, ἀλλ ̓ ἵνα ἐρωτήσῃ ἀδελφοὺς ἀδελφὸς, ισότιμός τε καὶ ἰσοβάθμιος, εἰ συνεγκρίνουσι, ποῦ καὶ πῶς καὶ ὁποίας “ ἱερᾶς Συνόδου τὴν συγκρότησιν. Τούτων οὕτως ἐχόντων, ἢ ἀνα- Christian δραμεῖσθε καὶ ὑμεῖς εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ εἰς τὰς Οἰκουμενικάς unity must « Συνόδους, ἵνα ἱστορικῶς κατορθωθῇ ἡ παρὰ πάντων ποθουμένη ἀληθὴς “ καὶ χριστοσύλλεκτος ἕνωσις, ἢ πάλιν ἀρκεσθησόμεθα εἰς τὰς ἡμῶν grounds. Χ Χ 2 rest on historical |